Lonicera implexa

Scientific description

Taxon: Lonicera implexa
Class: Dicotyledons (Magnoliopsida)
Subclass: Asterids
Order: Dipsacales
Family: Caprifoliaceae
Common name: Climbing honeysuckle

Origin:
Mediterranean region, southern Europe.

Description:
Climbing vine or scrambling shrub 2–4 m long. Leaves oval to rounded, often opposite; upper leaves fused at the base. Flowers in terminal clusters, tubular, cream to pink-purple, highly fragrant, blooming spring and summer. Attracts pollinators, especially butterflies. Fruits small red berries, not edible. Common in Mediterranean maquis and hedgerows, twining around supports without tendrils.

Propagation:
Seeds (bird-dispersed) or semi-woody cuttings in summer.

Ecology:
Typical of garrigue, maquis, woodland margins, and hedges. Tolerant of drought and calcareous soils. Attracts birds and insect pollinators.

Uses:
Ornamental plant for dry gardens. Fragrant flowers appreciated. Historical medicinal use, rare today.

Threats:
Not threatened. Common species, well adapted to Mediterranean climate. Locally sensitive to overgrazing and uprooting.

Ταξινόμηση: Lonicera implexa
Κλάση: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Υποκλάση: Αστερίδες
Τάξη: Dipsacales
Οικογένεια: Caprifoliaceae
Κοινή ονομασία: Αναρριχώμενος ζουμπούλι

Προέλευση:
Μεσογειακή περιοχή, νότια Ευρώπη.

Περιγραφή:
Αναρριχώμενος θάμνος 2–4 μ. Φύλλα ωοειδή έως στρογγυλά, συχνά αντίθετα, άνω φύλλα ενωμένα στη βάση. Άνθη σε τερματικούς σχηματισμούς, σωληνοειδή, εκρού έως ροζ-ιώδους, πολύ αρωματικά, ανθίζουν άνοιξη και καλοκαίρι. Προσελκύει επικονιαστικά έντομα, κυρίως πεταλούδες. Καρποί μικρά κόκκινα μούρα, μη βρώσιμα. Κοινό στη μεσογειακή μακκία και φράχτες, τυλίγεται γύρω από στηρίγματα χωρίς πηχυγά.

Πολλαπλασιασμός:
Σπόροι (ορνιθόχορρη) ή ημιξυλώδη μοσχεύματα το καλοκαίρι.

Οικολογία:
Garrigue, μακκία, παρυφές δασών και φράχτες. Ανθεκτικό σε ξηρασία και ασβεστολιθικά εδάφη. Προσελκύει πουλιά και επικονιαστικά έντομα.

Χρήση:
Καλλωπιστικό για ξηρούς κήπους. Αρωματικά άνθη εκτιμούνται. Παραδοσιακή φαρμακευτική χρήση σπάνια σήμερα.

Απειλές:
Δεν απειλείται. Κοινό είδος, καλά προσαρμοσμένο στη μεσογειακή κλιμα. Τοπικά ευαίσθητο σε υπερβόσκηση και εκρίζωση.

Creative writing inspired by Lonicera implexa

Balearic honeysuckle

Once upon a time, Rita was a prisoner in a castle. Her stepmother wouldn't let her out, because she was jealous of her beauty and feared that a royal boy would kidnap her. She only let her walk and play with the forest animals in the garden, with whom she conversed and who were her only friends. Every morning, she secretly watered a small tree she'd planted long ago, which was beginning to climb slowly up the castle walls. The plant was called Balearic honeysuckle.

One day, while Rita was playing with her ball, it left the garden and she was unable to fetch it, her mother-in-law having forbidden her to leave. Just as Rita thought she'd lost her ball, the only toy she had for playing with her animal friends, she saw a young man dressed as a knight approaching her with his ball. Not knowing how to react, as Rita was not used to social interaction, she took the ball, thanked the young man and started to walk away. The young man said, “Wait! What's your name?”. Rita tells him her name and he admits that he thinks she's very pretty. She blushes.

As soon as her stepmother sees the scene, she grabs her, closes all the castle doors and imprisons Rita in her room, no longer allowing her out into the garden. Rita cries incessantly and at the same time doesn't know what's happening to her, because she feels butterflies in her stomach when she thinks of the charming young man. She wants to see him again, but she can't. The young man comes looking for her every day, but no one answers. Until one evening, when she arrives at the castle, she spots the vine that leads to Rita's room and starts climbing it. Rita opens the window and is stunned by the sight before her. Fortunately, her mother-in-law is asleep.

Thanks to the Balearic honeysuckle, the two of them climb down together and leave the castle forever. And the plant becomes the symbol of their love.

Le chèvrefeuille des Baléares

Il était une fois Rita, prisonnière dans un château. Sa belle-mère ne la laissait pas sortir car elle était jalouse de sa beauté et craignait qu'un garçon royal ne l'enlève. Elle ne la laissait se promener et jouer avec les animaux de la forêt que dans le jardin, avec lesquels elle conversait et qui étaient ses seuls amis. Chaque matin, elle arrosait en secret un petit arbre qu'elle avait planté il y a longtemps et qui commençait à grimper lentement le long des murs du château. Cette plante s'appelait le chèvrefeuille des Baléares.

Un jour, alors que Rita jouait avec son ballon, celui-ci quitta le jardin et elle ne put aller le chercher, sa belle-mère lui ayant interdit d'en sortir. Alors que Rita pensait avoir perdu son ballon, le seul jouet qu'elle avait pour jouer avec ses amis les animaux, elle vit un jeune homme habillé en chevalier s'approcher d'elle avec son ballon. Ne sachant pas comment réagir, car Rita n'était pas habituée aux interactions sociales, elle prend la balle, remercie le jeune homme et commence à s'éloigner. Le jeune homme lui dit : « Attendez ! Quel est votre nom ? ». Rita lui dit son nom et il lui avoue qu'il la trouve très jolie. Elle rougit.

Dès que sa belle-mère voit la scène, elle l'attrape, ferme toutes les portes du château et emprisonne Rita dans sa chambre, ne lui permettant plus de sortir dans le jardin. Rita pleure sans cesse et en même temps ne sait pas ce qui lui arrive car elle sent des papillons dans le ventre quand elle pense au charmant jeune homme. Elle veut le revoir, mais elle ne peut pas. Le jeune homme vient tous les jours la chercher, mais personne ne lui répond. Jusqu'à ce qu'un soir, en arrivant au château, elle aperçoive la plante grimpante qui mène à la chambre de Rita et se mette à l'escalader. Rita ouvre la fenêtre et est stupéfaite du spectacle qui s'offre à elle. Heureusement, sa belle-mère est endormie.

Grâce au chèvrefeuille des Baléares, ils descendent tous les deux ensemble et quittent le château pour toujours. Et cette plante devient le symbole de leur amour.

Caprifoiul din Baleare

A fost odată o fată pe nume Rita, prizonieră într-un castel. Mama ei vitregă nu o lăsa să iasă, fiind geloasă pe frumusețea ei și temându-se că un tânăr prinț ar putea veni să o răpească. O lăsa doar să se plimbe și să se joace cu animalele pădurii, dar doar în grădină, unde Rita conversa cu ele - singurii ei prieteni.

În fiecare dimineață, în taină, Rita uda un copăcel pe care îl plantase cu mult timp în urmă și care începuse să urce încet pe zidurile castelului. Acea plantă se numea caprifoiul din Baleare.

Într-o zi, în timp ce se juca cu mingea, aceasta a sărit dincolo de grădină, iar Rita nu a putut să o recupereze, pentru că mama ei vitregă îi interzisese să iasă. Pe când credea că și-a pierdut mingea - singura jucărie cu care se juca alături de animalele ei - a văzut un tânăr îmbrăcat ca un cavaler apropiindu-se de ea cu mingea în mână. Neștiind cum să reacționeze, căci nu era obișnuită să interacționeze cu oameni, Rita a luat mingea, i-a mulțumit băiatului și a început să se retragă. Tânărul i-a spus: «Așteaptă! Cum te numești?» Rita i-a spus numele ei, iar el i-a mărturisit că o găsește foarte frumoasă. Ea a roșit.

De îndată ce mama vitregă a văzut scena, a prins-o pe Rita, a încuiat toate ușile castelului și a închis-o în cameră, interzicându-i să mai iasă în grădină. Rita a început să plângă neîncetat, dar în același timp nu înțelegea ce i se întâmplă - simțea „fluturi în stomac” de fiecare dată când se gândea la tânărul chipeș. Își dorea să-l revadă, dar nu putea. Tânărul venea în fiecare zi să o caute, însă nimeni nu-i răspundea. Până când, într-o seară, ajungând la castel, a observat planta agățătoare care urca până la fereastra Ritei și a început să se cațere. Rita a deschis fereastra și a rămas uluită de ceea ce vedea. Din fericire, mama vitregă dormea.

Cu ajutorul caprifoiului din Baleare, cei doi au coborât împreună și au părăsit castelul pentru totdeauna. Iar acea plantă a devenit simbolul iubirii lor.

Η Βαλεαρίτικη Λαγοκέρασος

Μια φορά κι έναν καιρό, η Ρίτα ήταν φυλακισμένη σ’ ένα κάστρο. Η μητριά της δεν την άφηνε ποτέ να βγει, γιατί ζήλευε την ομορφιά της και φοβόταν πως κάποιο βασιλόπουλο θα την απήγαγε. Η μόνη της διέξοδος ήταν ο κήπος, όπου μπορούσε να περπατά και να παίζει με τα ζώα του δάσους, τους μοναδικούς της φίλους. Κάθε πρωί, στα κρυφά, φρόντιζε ένα μικρό φυτό που είχε φυτέψει πριν από χρόνια και που σιγά-σιγά άρχισε να αναρριχάται στους τοίχους του κάστρου. Το φυτό λεγόταν Βαλεαρίτικη λαγοκέρασος — μια ευωδιαστή, λεπτεπίλεπτη αναρριχώμενη λαγοκέρασος, γεμάτη ζωή και υπομονή.

Μια μέρα, καθώς η Ρίτα έπαιζε με τη μπάλα της, εκείνη κύλησε έξω απ’ τον κήπο. Δεν μπορούσε να τη φέρει πίσω, καθώς η μητριά της της είχε απαγορεύσει να περάσει τα όρια. Καθώς έστεκε λυπημένη, είδε έναν νεαρό ντυμένο ιππότη να πλησιάζει με τη μπάλα της στο χέρι. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει — δεν είχε συνηθίσει σε επαφή με αγνώστους. Πήρε διστακτικά τη μπάλα, τον ευχαρίστησε και γύρισε να φύγει. Ο νεαρός της φώναξε: «Περίμενε! Πώς σε λένε;» Η Ρίτα του είπε το όνομά της. Εκείνος της χαμογέλασε και της είπε πως τη βρίσκει πολύ όμορφη. Εκείνη κοκκίνισε.

Η μητριά της, βλέποντας τη σκηνή από το παράθυρο, εξαγριώθηκε. Την άρπαξε, έκλεισε όλες τις πόρτες του κάστρου και την φυλάκισε στο δωμάτιό της, απαγορεύοντάς της να βγει ακόμη και στον κήπο. Η Ρίτα ξέσπασε σε κλάματα. Δεν καταλάβαινε τι της συνέβαινε, μα ένιωθε πεταλούδες στο στομάχι όταν σκεφτόταν τον νεαρό. Ήθελε να τον ξαναδεί, αλλά δεν μπορούσε.

Ο νεαρός επέστρεφε κάθε μέρα, μα κανείς δεν του άνοιγε. Μέχρι που ένα βράδυ, πρόσεξε την αναρριχώμενη λαγοκέρασο να φτάνει μέχρι το παράθυρο της Ρίτας και χωρίς δισταγμό άρχισε να την ανεβαίνει. Η Ρίτα άνοιξε το παράθυρο και έμεινε άφωνη όταν τον είδε εκεί. Ευτυχώς, η μητριά κοιμόταν.

Χάρη στη Βαλεαρίτικη λαγοκέρασο, οι δυο νέοι κατέβηκαν μαζί και έφυγαν από το κάστρο για πάντα. Το φυτό έγινε το σύμβολο της αγάπης τους — μιας αγάπης που άνθισε μέσα από τα σιδερένια κάγκελα και τις πιο κρυφές επιθυμίες της καρδιάς.

3D Interactive View

▶

Lonicera implexa

Scientific description

Creative writing inspired by Lonicera implexa

3D Interactive View

Authentic Specimen

Home

About

Partners

Blog