Oxalis pes – caprae L.

Scientific description

Scientific name: Oxalis pes-caprae L.

Origin: South-African geophyte introduced worldwide as an ornamental plant; now a widespread invasive weed in Mediterranean climates.

Description: Perennial herb, spreading widely, shallow stake-like roots forming small tubers, smooth stem 5–30 cm tall. Leaves compound with 3 heart-shaped leaflets, grey-green, lobed, hairy. Flowers hermaphrodite, lemon-yellow, 6–12 per inflorescence on long hairless pedicel. Fruit rarely formed, brown capsule.

Ecology: Mediterranean climate, mild rainy winters, hot dry summers; temperate, tropical, subtropical climates. Weed in cultivated and uncultivated fields, gardens, wet woodlands, roadsides, rubbish tips. Flowering December–May. Indicator of calcium-deficient soils.

Propagation: Mainly by bulbils, occasionally by seed; spreads rapidly.

Usage: Culinary: small quantities in salads, sauces, herb pies (pleasant sour taste). Leaves and shoots harvested winter/spring; contains potassium oxalate/oxalic acid (toxic in large amounts; cooking reduces toxicity). Apiculture: nectar/pollen source in winter. Medicinal: antiscorbutic, astringent, diuretic, emmenagogue, expectorant, antipyretic, irritant, stomachic. Leaf decoction for fevers and thirst; external poultice for abscesses, wounds, skin conditions, mucous irritation, cosmetic uses.

Επιστημονική ονομασία: Oxalis pes-caprae L.

Κοινές ονομασίες: Ξινήθρα, Oxinoudi, Ξινοτρίφυλλο, Ξινίδα, Οξαλίδα, Ξυνάκι

Καταγωγή: Νοτιοαφρικανικό γεώφυτο, εισαχθέν ως καλλωπιστικό. Έχει γίνει ευρέως διαδεδομένο χωροκατακτητικό ζιζάνιο σε περιοχές με μεσογειακό κλίμα.

Περιγραφή: Πολυετής έρπουσα πόα, με πασσαλώδεις ρηχές ρίζες που σχηματίζουν μικρούς κόνδυλους, λείο βλαστό 5–30 εκ., σύνθετα φύλλα με 3 καρδιοειδή φυλλάρια, γκριζοπράσινα, λοβωτά και τριχωτά. Άνθη ερμαφρόδιτα, λεμονί-κίτρινα, 6–12 ανά σκιάδιο, πάνω σε άτριχο μακρύ ποδίσκο. Ο καρπός σπάνια σχηματίζεται, καστανή κάψα.

Οικολογία: Μεσογειακό κλίμα, ήπιους βροχερούς χειμώνες, ζεστά ξηρά καλοκαίρια, εύκρατα, τροπικά, υποτροπικά κλίματα. Ζιζάνιο σε καλλιεργούμενα/μη αγρούς, κήπους, υγρά δάση, άκρες δρόμων, σκουπιδότοπους. Περίοδος ανθοφορίας: Δεκ–Μάι. Δείκτης ελλείψεων ασβεστίου στο έδαφος.

Πολλαπλασιασμός: Κυρίως με βολβούς, σε μικρότερο βαθμό με σπόρους.

Χρήση: Μαγειρική: μικρές ποσότητες σε σαλάτες, σάλτσες, χορτόπιτες. Συλλογή φύλλων και τρυφερών βλαστών Χειμ/Άνοιξη. Περιέχει οξαλικό κάλιο και οξαλικό οξύ. Μελισσοκομία: γύρη και νέκταρ το χειμώνα. Φαρμακευτική: αντισκορβουτική, στυπτική, διουρητική, εμμηναγωγική, αποχρεμπτική, αντιπυρετική, ερεθιστική, στομαχική. Αφεψήματα για πυρετό/δίψα, εξωτερικά κατάπλασμα σε αποστήματα, πληγές, δερματικές παθήσεις, ερεθισμούς βλεννογόνων, καλλυντικές χρήσεις.

Creative writing inspired by Oxalis pes – caprae L.

Oxalis pes-caprae L.

Long ago, in a small village near the coast of ancient Greece, there was a young girl named Xinia, known for her radiant smile and joy for life. Her laughter was so infectious that it could lift the spirits of anyone around her. However, Xinia had a secret—though she always appeared cheerful, her heart was heavy with sadness over a lost love.

One day, wandering through the fields to clear her mind, Xinia found a small, delicate plant with clover-like leaves and bright yellow flowers. Intrigued by its beauty, she tasted the leaves and was surprised by the sharp, tangy flavor. The sourness of the plant, however, brought her a strange sense of relief, as if it mirrored the bittersweet feelings in her heart.

Unbeknownst to Xinia, the plant was sacred to Persephone, the goddess of the underworld and of spring. Sensing the girl’s sorrow, Persephone appeared to her, offering comfort. She explained that just as the plant bore both beauty and sourness, life too is a mix of joy and sorrow. She told Xinia that the plant, called "Oxalis," was a reminder that even in hardship, sweetness could be found.

Persephone then gave Xinia a blessing: whenever she felt sadness, the taste of the Oxalis leaves would cleanse her spirit, reminding her that every trial in life would eventually pass, like winter giving way to spring. Xinia spread the plant throughout the village, and soon everyone began to call it "Xinithra," after the girl who found solace in its sour taste.

Over time, Xinithra, or Oxalis pes-caprae, became a symbol of resilience. Though its leaves had a sour flavor, they represented the idea that life’s hardships could be embraced, leading to inner strength and peace. The bright yellow flowers, blooming in winter, reminded people that light could always be found, even in the darkest of times.

Oxalis pes-caprae L. (Ξινήθρα)

Κάποτε, σε ένα μικρό χωριό κοντά στις ακτές της αρχαίας Ελλάδας, ζούσε μια νεαρή κοπέλα με το όνομα Ξίνια, γνωστή για το λαμπερό χαμόγελο και τη χαρά της για τη ζωή. Το γέλιο της ήταν τόσο μεταδοτικό που μπορούσε να ανυψώσει το ηθικό όποιου βρισκόταν γύρω της. Ωστόσο, η Ξίνια είχε ένα μυστικό — παρά τη χαρούμενη εμφάνισή της, η καρδιά της ήταν βαριά από τη θλίψη για έναν χαμένο έρωτα.

Μια μέρα, περιπλανώμενη στα λιβάδια για να καθαρίσει το μυαλό της, η Ξίνια ανακάλυψε ένα μικρό, λεπτεπίλεπτο φυτό με φύλλα σαν τριφύλλι και φωτεινά κίτρινα λουλούδια. Γοητευμένη από την ομορφιά του, δοκίμασε τα φύλλα του και ένιωσε την έντονη, ξινή γεύση. Η οξύτητα του φυτού της έφερε ένα παράξενο αίσθημα ανακούφισης, σαν να αντικατόπτριζε τα γλυκόπικρα συναισθήματα της καρδιάς της.

Δεν ήξερε ότι το φυτό ήταν ιερό για την Περσεφόνη, θεά του κάτω κόσμου και της άνοιξης. Αισθανόμενη τη θλίψη της, η Περσεφόνη εμφανίστηκε και της προσέφερε παρηγοριά. Της εξήγησε πως, όπως το φυτό είχε και ομορφιά και οξύτητα, έτσι και η ζωή είναι ένα μείγμα χαράς και λύπης. Το φυτό, που ονομαζόταν «Οξαλίς», υπενθύμιζε ότι ακόμα και στις δυσκολίες, μπορεί να βρεθεί γλυκύτητα.

Η Περσεφόνη έδωσε στην Ξίνια μια ευλογία: κάθε φορά που ένιωθε θλίψη, η γεύση των φύλλων της Οξαλίδας θα καθάριζε το πνεύμα της, υπενθυμίζοντας ότι κάθε δοκιμασία θα περνούσε, όπως ο χειμώνας δίνει τη θέση του στην άνοιξη. Η Ξίνια φύτεψε το φυτό σε όλο το χωριό, και σύντομα όλοι το ονόμασαν «Ξινήθρα».

Με τον καιρό, η Ξινήθρα, ή Oxalis pes-caprae, έγινε σύμβολο αντοχής. Παρά την ξινή της γεύση, αντιπροσώπευε την ιδέα ότι οι δυσκολίες μπορούν να αγκαλιαστούν, οδηγώντας σε εσωτερική δύναμη και γαλήνη. Τα φωτεινά κίτρινα άνθη, που ανθίζουν το χειμώνα, υπενθυμίζουν ότι πάντα μπορεί να βρεθεί φως, ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές.

Oxalis pes-caprae L.

Il y a longtemps, dans un petit village près de la côte de la Grèce antique, il y avait une jeune fille nommée Xinia, connue pour son sourire radieux et sa joie de vivre. Son rire était si contagieux qu’il pouvait remonter le moral de tous ceux qui l’entouraient. Cependant, Xinia avait un secret — bien qu’elle paraisse toujours gaie, son cœur était lourd de tristesse à cause d’un amour perdu.

Un jour, errant dans les champs pour se vider l’esprit, Xinia a trouvé une petite plante délicate avec des feuilles en forme de trèfle et des fleurs jaune vif. Intriguée par sa beauté, elle goûta les feuilles et fut surprise par la saveur piquante et acidulée. L’amertume de la plante lui apporta un étrange sentiment de soulagement, comme si elle reflétait ses sentiments doux-amers.

À l’insu de Xinia, la plante était sacrée pour Perséphone, déesse du monde souterrain et du printemps. Sentant sa tristesse, Perséphone lui apparut et l’offrit du réconfort. Elle expliqua que tout comme la plante portait beauté et acidité, la vie est un mélange de joie et de tristesse. Elle dit à Xinia que la plante, appelée "Oxalis", rappelait que même dans les difficultés, on pouvait trouver de la douceur.

Perséphone donna alors une bénédiction à Xinia : chaque fois qu’elle ressentait de la tristesse, le goût des feuilles d’Oxalis purifierait son esprit, lui rappelant que toutes les épreuves de la vie passeraient, comme l’hiver laisse place au printemps. Xinia répandit la plante dans le village, et bientôt tout le monde l’appela "Xinithra".

Au fil du temps, Xinithra, ou Oxalis pes-caprae, devint un symbole de résilience. Bien que ses feuilles aient un goût aigre, elles représentaient l’idée que les difficultés de la vie pouvaient être embrassées, menant à la force intérieure et à la paix. Les fleurs jaune vif, qui fleurissent en hiver, rappellent que la lumière peut toujours être trouvée, même dans les moments les plus sombres.

3D Interactive View

▶

Oxalis pes – caprae L.

Scientific description

Creative writing inspired by Oxalis pes – caprae L.

3D Interactive View

Authentic Specimen

Home

About

Partners

Blog